Heleen is 16 en leidt een normaal leven. Jazzballet en haar vriend Ruben interesseren haar meer dan school. Wanneer een acute leukemie wordt vastgesteld, is ze overdonderd. Er begint voor haar en haar ouders een maandenlange lijdensweg. Het verhaal is vakkundig opgebouwd. Bij de allereerste diagnose zoekt Heleen naar een verklaring in een encyclopedie en in populair wetenschappelijk werk. Zo krijgt de lezer begrijpelijke informatie. Die informatie wordt geleidelijk aan vanuit Heleen zelf opgevoerd. De lezer groeit met haar mee in de behandeling en in de fysische en psychische verwerking, onder andere dankzij een dagboek dat ze voor Ruben bijhoudt.

Mooi uitgewerkt is de manier waarop haar relatie met haar ouders zich verdiept en haar twijfel over haar relatie met Ruben. Zonder echt uitgediept te zijn, komen de verschillende stadia van verdriet, angst en woede aan bod. Een paar draden blijven los hangen. In haar belangstelling voor jazzballet zat een mogelijkheid om haar woede en ontgoocheling nog intenser te maken. De nu eerder geringe aandacht voor het herstelproces en voor de rol van de kinesist had daarbij kunnen aansluiten. Een allusie op de anorexia van vriendin Kirsten, die fotomodel wil worden, wijst op de betrekkelijkheid van uiterlijke schoonheid, maar ook die draad blijft weinig expliciet. De titel verwijst naar de zin van het leven, ook al ben je maar een kiezelsteen die de loop van de rivier niet echt kan veranderen.

Een kei in een rivier is een vlot, vakkundig geschreven en inleefbaar verhaal, zonder meer. [Jet Marchau] Verberg tekst

Heleen (16) is een middelbare scholiere met leukemie. De auteur beschrijft haar leven gedurende de periode dat ze te horen krijgt dat ze de ziekte heeft totdat ze genezen is. Het gaat om een ziekte die lange tijd onbespreekbaar was en waar men eigenlijk weinig van weet. Dit boek brengt daar verandering in. Het is een verhaal dat de gevoelens van de hoofdpersonen heel goed beschrijft. Aan de ene kant zijn er de gevoelens van het willen vechten om te blijven leven en aan de andere kant zijn er het verdriet, de angst en de tegenvallers. Het is een combinatie van een verhalende en een informatieve tekst; door middel van het verhaal kom je veel over de ziekte en de bestrijding ervan te weten. Uiteindelijk blijkt aan het einde dat de titel goed gekozen is, met als het ware een boodschap voor de lezers. Het taalgebruik sluit aan bij de leeftijd van de doelgroep en de lengte van het verhaal is precies goed om te blijven boeien. Een ontroerende, actuele roman voor jongeren vanaf ca. 12 jaar.