Afgelopen zomer barstte in Libanon een oorlog los die het hele land en een groot deel van de hoofdstad in puin legde. De media gaven hierover alarmerende berichten: was die oorlog een van de zovele incidenten in het land en in het Midden-Oosten, of ging het om een totaal nieuw feit. Zijn er winnaars en verliezers? In het Dagboek Beiroet-Brussel betoogt Dyab Abou Jahjah dat het ware verhaal achter dit conflict slechts gedeeltelijk is doorgedrongen in het Westen. Hij schaart zich ten volle achter Hezbollah en ziet in deze oorlog het begin van de emancipatiestrijd van het Palestijnse volk in heel het Midden-Oosten.

Abou Jahjah is naar eigen zeggen definitief uitgeweken naar Libanon. In Beiroet-Brussel getuigt hij van zijn persoonlijke inzet voor zijn land en zijn strijd voor een vrij Libanon en Palestina. Zijn persoonlijke visie is glashelder: Israël is een koloniale mogendheid die de rechten van het Palestijnse volk vertrapt en vernedert. De Palestijnse vluchtelingen in Libanon willen terug naar hun land, en de Libanezen ? versta de moslims in Libanon ? moeten hun vrijheid opnieuw opeisen en geen waterdragers van de VS en Europa blijven.

Toen in de zomer van 2006 in Libanon een oorlog losbarstte die heel Libanon in puin legde, ging Abou Jahjah erheen. Het Westen heeft de ware omvang van het conflict nauwelijks begrepen, zegt hij met klem. Israël is verslagen en heeft de oorlog verloren, zoals ook gebeurde met bondgenoot VS in Irak. De spiraal van geweld van het Westen bracht geen oplossing, integendeel: de Arabieren, die van Libanon op kop, zijn zich bewust van hun overwinning op de "koloniale entiteit Israël". Ongenuanceerd schrijft Jahjah dat het "zionisme een racistische ideologie is die leidt tot etnische zuivering en moord." De auteur hanteert vaak harde oneliners die hij verder meestal niet uitlegt.

Abou Jahjah was in ons land, in Nederland en in Frankrijk, bekend als de oprichter van de AEL (Arabisch-Europese Liga). Hij werd in 1971 in het Zuid-Libanese Bint Jbeil geboren. In een eerder door hem geschreven boek (Tussen twee werelden ? De Leeswolf 2004, p.140) deelde hij zijn lezers mee dat bijna heel zijn familie naar Zuid-Amerika en naar Europa gevlucht was omwille van de politiek onhoudbare spanningen in Libanon. In deze nieuwe publicatie vernemen wij dat zijn ouders en nabije familie blijkbaar toch nog in zijn geboortedorp wonen.

Het boek biedt het voordeel dat hier in het Nederlands de harde taal te lezen staat die in toenemende mate in de Arabische wereld wordt gebruikt aan het adres van het Westen. Je vindt er argumenten en feiten van de meest uiteenlopende aard, die een bron van informatie zijn voor de kritische lezer. [Frans L. Van den Brande] Verberg tekst

Er zijn verschillende in omvang kleinere boekjes verschenen over de oorlog van 2006 tussen Libanon (Hezbollah) en Israël. In dit boek doet de uit België bekende Libanees (voorman van de AEL, de Arabisch-Europese Liga en uit Zuid-Libanon afkomstig) een zeer bewogen en betrokken verslag van zijn ervaringen tijdens zijn verblijf ter plaatse tijdens die oorlogsdagen. Er wordt bijna van dag tot dag dramatisch verslag gedaan van wat er zich 'op de grond' in de dorpen voltrekt. Uitvoerig ventileert hij daarbij zijn inzichten in de strijd in het perspectief van het geheel van de Arabische en westerse wereld. Een ander deel van dit boek gaat over zijn inzicht in en betrokkenheid bij wat er in België en Nederland gebeurt, o.a. over de kwestie van loyaliteit aan meer naties tegelijkertijd. Hij geeft zijn debat weer met Tariq Ramadan en zijn verschillen van mening met hem. Misschien was het beter geweest die twee onderwerpen niet tegelijkertijd in een boek te behandelen. Met eindnoten.